Fazıl TÜTÜNER
Yenildim bütünlemede, şimdi hazırım.
Dağ, nehir, ova güzergâhım.
Geçilmez köprüyü geçersem,
özlemim biter, bulutlar değer, şarkı söyleriz.
Anımsarız zor sözcükleri, önce serçeleri dinleriz.
Güllerin kokusunu ekledim Hafız’ın bahçesinden.
Sekizinci yüzyılı geçirdim Tanrı Evi’nde.
Kitabelere yazılacak söyleyeceklerim.
Duru geçmişimiz arkadan gelsin.
Terk et yüzyılı, kadınsın, eşitliği gözet.
Unuttuğumu sanma, gözlerinle fikrimdesin.
Geçmişi onarır, güne aktarırım gece.
Bildiğin değildim, tutkundum o zaman,
yeşil papyonlu adamdım parlak.
Saklı yatıyorum, erken kalkıyorum şimdi..
İsimsiz ülkede kuşatıldım, yenemedim.
Eğilip hatıralara, arayıp duruyorum.
Beste senin miydi, tutulup kalmıştım?
Güftesinde bizi anmıştın.
Kim döktü kovayla sarı yaprakları evime?
Tek tek topladım yerden, senin izin kesin,
Islak peştamal unutulmuş yatak üzerinde
Okyanus kokun var evde, sorularımızı getirmişsin.
